Andragogika - Artykuły

Uczenie się osób dorosłych . Thorndike zasłynął z krzywych dzwonowych. Wg. Thorndike do 27 r. ż. – 33 r. ż. nasze możliwości uczenia się mają charakter wzrostowy. Możliwości uczenia się człowieka, który kończy 49 r. ż. są na poziomie 15-16 latka. W wieku 59 lat na poziomie 14 latka.

Kryteria dorosłości: 1. Kryterium wiekowe (lub biologiczne) - osoba dorosła to ta, która ukończyła 18 r. ż. Od tego momentu człowiek jest pełnoprawnym obywatelem.

Dwa style nauczania: 1. Animator wywołuje aktywność edukacyjną dorosłych, pewne rzeczy uświadamia, pokazuje możliwości edukowania się dorosłych. 2. Nauczyciel doradca - nauczyciel ma w sobie dużo odmian. Pracuje z tymi, którzy już sobie drogę edukacyjną obrali, wybrali już to czego chcą się uczyć.

W procesie uczenia się są 3 główne elementy: Dorosły uczeń – specyfika człowieka dorosłego, jeśli chodzi o możliwości uczenia się ma pewne uwarunkowania. Człowiek dorosły podejmuje edukację wtedy kiedy musi, obciążany obowiązkami, ma przerwę w nauce, ma już inne zdrowie fizyczne i psychiczne. Wiek 18-60 lat to zróżnicowanie się niektórych form edukacji dorosłych. Wiek nie jest ważny - ważne są CHĘCI!!. Poziom intelektualny a nie wiek jest ważny. Uczniowie dorośli mają bardzo zróżnicowany zasób doświadczeń. W każdej grupie edukujących się dorosłych są osoby mające różnego rodzaju (czasowo) przerwy w nauce.

Oświata ustawiczna - na stałe w Polsce weszła w latach 70-tych. podkreśla, że uczenie się nie dotyczy tylko dzieci i młodzieży a rozciąga się na całe życie człowieka – oświata ciągła.To ta część oświaty, która następuje po szkole podstawowej. Dotyczy bardziej nauki typu kursowego. Nie koniecznie musi kończyć się uzyskaniem dyplomu.

Samokształcenie – jest odmianą kształcenia. Zachodzi wówczas, gdy człowiek dorosły wyznacza sobie cel, drogę dojścia do tego celu, poszukuje środków, sam siebie kontroluje i w rezultacie sam siebie ocenia.

Według definicji "Słownika pedagogicznego" wychowanie to całokształt procesów i czynności zmierzających do pełnego rozwinięcia osobowości człowieka.

Cele andragogiki jako nauki: - badania procesów edukacyjnych - uogólnienie badań - formułuje wnioski - wprowadza do życia

Przedmiotem zainteresowania tej nauki jest trójstopniowy: - zajmuje się możliwościami rozwoju ludzi dorosłych, ich edukacją, - procesami, które składają się na edukację. W obrębie tych procesów jeszcze bardziej szczegółowymi procesami, - odpowiednie instytucie w których ten proces zachodzi, np. szkoła, przychodnia lekarska, biblioteka, czytelnia, zakłady pracy.

Andragogika wyrosła na terenie pedagogiki, w okresie XIX i XX wieku. Ten przełom to wielkie zmiany w technologii, produkcji. Zaczęły się wyłaniać pierwsze szkoły.