Śledź nas na:



Specyfika dydaktyki dorosłych

W procesie uczenia się są 3 główne elementy:

Dorosły uczeń – specyfika człowieka dorosłego, jeśli chodzi o możliwości uczenia się ma pewne uwarunkowania. Człowiek dorosły podejmuje edukację wtedy kiedy musi, obciążany obowiązkami, ma przerwę w nauce, ma już inne zdrowie fizyczne i psychiczne. Wiek 18-60 lat to zróżnicowanie się niektórych form edukacji dorosłych. Wiek nie jest ważny - ważne są CHĘCI!!. Poziom intelektualny a nie wiek jest ważny. Uczniowie dorośli mają bardzo zróżnicowany zasób doświadczeń. W każdej grupie edukujących się dorosłych są osoby mające różnego rodzaju (czasowo) przerwy w nauce.

Treści kształcenia – każdy nauczyciel ma różnego rodzaju reguły postępowania i zasady dydaktyczne, środki, metody, itd. (nazewnictwo zasad jest bardzo różnorodne).

Pierwsza ogromna zasada to:

1) ŚWIADOMOŚĆ

Ucznia - po co on się uczy? Musi to wiedzieć.
Nauczyciela - uświadomienie sobie krok po kroku po co dziecko chodzi do szkoły.

Ludzie dorośli mają świadomość po co się uczą. Zasada świadomego stosunku do wiedzy i procesu kształcenia.

2) ZASADA POGLĄDOWOŚCI

U dzieci i młodzieży ma bardzo duże znaczenie lecz u dorosłych nie bardzo. Człowiek dorosły ma doświadczenie. Tę zasadę stosuje się często w sposób pośredni, odwołując się do doświadczeń człowieka dorosłego. Tę zasadę stosuje się wtedy gdy jest taka potrzeba.

3) ZASADA WYKORZYSTANIA DOŚWIADCZENIA UCZNIA DOROSŁEGO

Metody są rożnego rodzaju, oparte na słowie, dyskusji, metody problemowe, praktyczne, multimedialne, itd. Są dwie odmiany:

a) uzależnia stosowanie metod od źródła wiedzy np. nauczyciel, własnej aktywności uczniów, przedmioty, zjawiska zewnętrzne.

b) uzależnia stosowanie metod od etapów w sposobie samodzielnego ucznia się i studiowania. Wszystkie słowne metody - tam gdzie trzeba coś prowadzić; mogą być stosowane, ale lepiej jak najmniej mówić i więcej działać.

Nauczyciel dorosłych – powinien być nieci inny niż nauczyciel dzieci czy młodzieży.



Zobacz także