2. Etap progresywnej ekspansji z opus magnum u szczytu czyli z wielkim dziełem. Etap największej naszej aktywności; charakteryzuje się nastawieniem na wielkie dzieła, na przyszłość, szczyt naszych możliwości, marzeń.

3. Regresywna ekspansja, gdzie zaczynają się pojawiać elementy starzenia się człowieka. Pojawiają się takie wyjątkowe zdarzenia zwane momentami zrywów. Widoczna jest w wieku 45- 55 lat nadumieralność mężczyzn.

4. Starość wiąże się z przejściem na emeryturę. 65 lat. Cecha charakterystyczna- bilansowanie i przekraczanie tego co się dokonało w przeszłości. U każdego starość przebiega inaczej. Jest ona wykładnikiem tego co robiliśmy wcześniej.

W fazie dorosłej osoba zaczyn realizować życiowy plan. W okresie tym pojawia się większy wysiłek oraz koncentracja po to, aby osiągnąć założenia, jakie przed sobą postawimy. Tutaj można też szukać ostatecznego celu swoistego punktu kulminacyjnego wspomnianego wyżej opus magnum.

W drugiej fazie dojrzałości człowieka pojawia się stabilizacja poprzez realizacje życiowych planów. W tym momencie następuje swoisty przełom w życiu człowieka. Trzecim równie ważnym co pierwsze dwie fazy rozwojowe człowieka jest starość. Charakteryzuje się ona nieco wolniejszym działaniem.

Fazę tą można przeżywać zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Jest to tak zwany okres schyłkowy, który pozwala nam na wykonanie ostatniej oceny oraz podsumowanie wszystkiego, co osiągnęliśmy w życiu. W ten sposób powstaje bilans sukcesów i porażek.

Po takim swoistym podsumowaniu wystarczy czekać na koniec żywota. Właśnie tak powinno charakteryzować się rozwój każdej osoby. Wszyscy przechodzimy niezależnie od historii i czasów ten sam proces.